کارگران
اول مه روز اعلام جرم طبقه کارگر علیه سرمایه داری است. اول مه طبقه کارگر در سراسر جهان اعلام میکند که خود را میشناسد و دشمن خود را هم خوب میشناسد. اول مه طبقه کارگر در سراسر جهان اعلام میکند که دیگر بس است! سرمایه داری بس است! استثمار بس است! بردگی مزدی بس است! انقیاد اقتصادی بس است! بشر باید آزاد باشد. بشر باید بتواند از نعمات زندگی که خود خالق آن است برخوردار شود. باید اختیار جامعه و سرنوشت انسانها را از کف سرمایه و بازار در آورد و آن را به خود انسان برگرداند. اول مه روز جهانی سوسیالیسم ، روز جهانی برابری انسانها، روز کمونیسم است.
اگر هنوز در مقابل دولت انگل سرمایه داران قدرت متحقق کردن این خواستها را نداریم، اگر هنوز صفوف مان آنقدر که لازم است متشکل و متحد نیست، اگر کارگران نفت و گاز و برق و آب و سایر صنایع کلیدی هنوز قدم به میدان مبارزه سراسری کارگری نگذاشته اند و اگر سرمایه داری درست با اتکا به این نقطه ضعفهای ما به زندگی انگلی خود ادامه میدهد، اول مه ما به همه جهان اعلام میکنیم که اشتباه نکنید! ما، طبقه کارگر، حق خود و حق انسان را میشناسیم و سر سوزنی از تحقق آرمان طبقه کارگر یعنی رها کردن انسان از قید و بند جامعه سرمایه داری کوتاه نخواهیم آمد. اول مه محمل فائق آمدن بر پراکندگی و متحد کردن صفوف مان است.
رفقای کارگر
جمهوری اسلامی آخرین بحرانش را از سر میگذراند و همه طبقات و جنبش های اجتماعی برای تعیین تکلیف آینده جامعه درگیر هستند. حزب ما، حزب کمونیست کارگری – حکمتیست در میدان است و پرچم رهائی انسان یک پرچم قابل انتخاب در مقابل جامعه. اما صفوف ما پراکنده است.
فرصتی که امروز طبقه کارگر برای تغییر نظام حکومتی ایران به سوسیالیسم یافته است، امکان تصرف قدرت سیاسی و سازمان دادن جامعه سوسیالیستی برای ابد همینطور باز نخواهد ماند. وقت تنگ است. باید جنبید. اگر قدرت سرمایه داری در پول و زور و فریب نهفته است، قدرت ما در سازمان، اتحاد، آرمان آزادی و برابری انسان ها نهفته است. اول مه محمل قدرتمند کردن اتحاد و همبستگی توده های طبقه مان، محمل متصل کردن همه کارخانه ها و کارگاه ها و محل های کار بهم، محمل وصل کردن شبکه های رهبران کارگری به هم، محمل متصل شدن به حزب است. اول مه محمل قرار دادن کل آرمان سوسیالیسم و دنیای بهتر طبقه کارگر در مقابل جامعه است.
اول مه امسال باید محمل دادن یک قطعنامه واحد آرمان خواهانه طبقه کارگر در همه مراسم های کارگری باشد، قطعنامه ای که در آن طبقه کارگر هیچ رحمی به سرمایه داری نمیکند. اول مه باید اعلام حقوق جهانشمول انسان بعنوان مانیفست طبقه کارگر برای آینده جامعه باشد. مهمتر از هر چیز اول مه امسال باید روز قرار گرفتن رهبران کارگری در مقابل جامعه، روز شناساندن و عروج رهبران کمونیست کارگران در صفوف خود کارگران و در جامعه باشد. اول مه امسال باید محمل قدرتمند کردن شبکه های کمونیستی کارگران و رهبران کارگران باشد. برای تحقق این اهداف باید تلاش کرد که بزرگترین و متعدد ترین تجمعات اول مه را در سراسر ایران سازمان دهیم، باید سخنگوی آرمان کمونیستی کارگری در مقابل کل جامعه شد، باید محمل متحد شدن شبکه ها و رهبران کارگری شد، باید مجامع عمومی کارگری را در هر کارگاه و کارخانه به مناسبت اول مه تشکیل داد. باید به با حزب تان ، حزب کمونیست کارگری – حکمتیست تماس بگیرید.
رفقا
امید بشریت به طبقه کارگر است. این امید قابل تحقق است. باید برای تحقق آن به میدان آمد.
زنده باد اتحاد جهانی طبقه کارگر
مرگ بر جمهوری اسلامی
زنده باد جمهوری سوسیالیستی
کورش مدرسی
١۴ آوریل ٢۰۰۵ – ٢۵ فروردین ١۳۸۴